فاطمه شعبانی : سریال « مرضیه » که این شبها از شبکه دوم سیما در حال پخش است زندگی خبرنگاری را روایت می کند که برای در دست داشتن اسناد یک فساد جانش را از دست می دهد. این خبرنگار حامی فرزند زباله جمع کنی به نام« اسد» است که بعد از فوت خبرنگار به بهانه کمک به همسر و فرزندش وارد خانه و زندگی اش می شود. «مختار سائقی» بازیگر پیشکسوتی که با بیش از 40 سال سابقه بازیگری تجربه در فیلم و سریالهای جدی و طنز را در کارنامه خود دارد در این سریال نقش « اسد » را ایفا می کند. سائقی معتقد است:« اسد یک آدم ژنده پوش است که حضورش در سریال مشکوک است. کارگردان و خانم ماه چهره خلیلی متفق القول بودند که نقش« اسد » خیلی خوب در آمده است .»

وقتی اسم شما را در گوگل سرچ می کنیم می آید طراح لباس، طراح صحنه، دستیار کارگردان، کارگردان، نقاش و بازیگر شما کدام یک از اینها هستید؟

من در طول 40 سالی که در سینما هستم حرفه اصلی من بازیگری و عشق اول من است. در کتاب فرهنگ بازیگران سینما در مقابل اسم من نوشته است: مختار سائقی ایفاگر نقش های کوتاه؛ انگار روی پیشانی من نوشته شده است نقش کوتاه. به همین دلیل برای این که حضور بیشتری در سینما داشته باشم و از طرفی نقاشی و مجسمه سازی ام هم بد نیست، طراحی صحنه را انجام می­دادم. فیلم« یکبار برای همیشه» آقای سیروس الوند را کار می کردیم که آقای خسرو شکیبایی به من گفت:  تو که این همه کار را خودت انجام می دهی چرا کار صحنه نمی کنی؟ گفتم: به من اعتماد نمی کنند. گفت: موضوع اعتماد نیست توانایی هایت را نمی شناسند؛ درکار بعدی شما طراح صحنه هستی! من با آقای خاچیکیان قرارداد دارم و شرط می گذارم شما طراح صحنه باشی! اینطوری خسرو شکیبایی باعث شد برای اولین بار سال 1370 در فیلم « بلوف »ساموئل خاچیکیان به عنوان طراح صحنه و لباس تیتر بگیرم. زمانی تیتر گرفتم که قبلش به عنوان طراح لباس 20 کار انجام داده بودم. من عضو انجمن بازیگران و عضو انجمن طراحان لباس وصحنه هستم. انجمن طراحان صحنه هم به راحتی من را نپذیرفت بعد از اینکه 35 فیلم را دستیاری کردم به عنوان عضو انجمن طراحان صحنه پذیرفته شدم.

طراحی لباس کاری تخصصی است شما دوره اش را گذراندید یا استعداد خدادادی دارید؟

من خیلی اعتقاد دارم که برای هر کاری باید کلاس و دوره اش را گذراند اما من در طی 40 سالی که در سینما و تلویزیون هستم خیلی تجربه کسب کردم و به صورت تجربی یاد گرفتم. من با کسانی چون آقایان میرفخرایی، رامین فر، اثباتی کار کردم که هرکدامشان یک گنجینه  هستند. اوج کار من دهه 70 بود که فیلم « جوانی و بی قرار » را طراحی کردم هردو فیلم را آقای ابوالفضل پور عرب بازی کردند؛ آن موقع می گفتند تیپش « تین ایجری »است. من به صورت تجربی یاد گرفتم اما الان حق می دهم که بچه ها باتحصیلات دانشگاهی بیایند و به همه آنها خدا قوت می گویم.

شما چطور وارد سینما شدید؟

قبل از انقلاب آقای« حسین فرح بخش » یک دفتر کوچک سینمایی داشت که فیلمهای  کوتاه 8 میلی متری تولید می کردند و معمولا قهرمان قصه هایش من بودم. ما فیلم کار می کردیم یک آپارات ناطق داشت که خودمان دوبله می کردیم و صدا می گذاشتیم. یکبار هم در مسابقه فیلم های کوتاه با فیلم 8 میلی متری تقاص طبیعت شرکت کردیم که جایزه هم بردیم. سال 1362 آقای فرحبخش گفتند من می خواهم فیلم حرفه ای تولید کنم و اینطوری به عنوان دستیار کارگردان و صحنه وارد سینما شدم. آن زمان مثل الان نبود که 40 نفر عوامل پشت صحنه داشته باشیم من فیلم قافله را کار می کردم هم بازی می کردم هم دستیار کارگردان و هم افکت و هم طراح صحنه بودم!!.

از میان نقش هایی که بازی کردید کدام یک را بیشتر دوست دارید؟

انتخاب کردنش سخت است؛ در سینما فیلم  «قافله  و آوار » سیروس الوند را دوست دارم و سریال پنجمین خورشید که نقش یک معتاد  را بازی کردم. با وجودی که 4 سال بود سیگار نمی کشیدم مردم کامنت می گذاشتند که تو چی زده بودی که اینقدر خوب بازی کردی؟!

چرا شما اینقدر نقش معتاد را خوب بازی می کنید؟

 من به قضیه اعتیاد اشراف دارم و از نزدیک این افراد را دیده ام. جماعتی دور و اطرافم بودند که این مشکل را داشتند. چون نقش معتاد را خوب بازی کرده ام هر نقش دیگری هم بازی می کنم همه می­گویند: اینجا هم معتاد هستی؟! مثلا در سریال ستایش نقش شعبانی را بازی می کردم باز من را صدا می کردند: غولومی من را با میامی اشتباه گرفته بودند! در ذهن مردم یک نقش معتاد است هرکس نقش معتاد بازی کند می گویند مختار سائقی است!!

 در سریال مرضیه هم نقش معتاد را بازی می کنید؟

 نه،  اسد معتاد نیست او سرحال و قبراق است. یک آدم ژنده پوش که حضورش در سریال مشکوک است و مشخص نیست کی است؟ جاسوس است یا با خود « علی » بوده و خرده حساب دارد؛ اصلا شخصیتش معلوم نیست و من هم نمی گویم کی است که قصه لو نرود!. کارگردان و خانم ماه چهره خلیلی متفق القول بودند که نقش اسد خیلی خوب در آمده است .

باور پذیر بودن یک نقش از کجا می آید؟

بازیگری این نیست که یک کلاس بروی و بازیگری یاد بگیری. اینکه وقتی من نقش معتاد را بازی می کنم- من که حتی یک نخ سیگار نمی کشم- من را قسم می دهند که چی زده بودی که این همه خوب بازی کردی؟ اینکه باور پذیر می شوم یک گنج است و از خدا ممنون هستم. از رضا ناجی وقتی خرس نقره ای را می گیرد، می پرسند چطور به نقش می رسی؟ می گوید: من فیلمنامه را می خوانم و آن می شوم،  هیچ چیز درباره تکنیک بازیگری نمی گوید این ذاتی است . من فیلم زیاد می بینم و سعی می کنم در مسیر باشم گاهی غبطه می خورم که یک نفر نمی آید یک نقش درست و حسابی بلند به من بدهد و مختار سائقی از نقش کوتاه  بیرون بیاید. خدا بیامرز « گرجی » می گفت: یک نفر پیدا نشد این سینی را از دست من بگیرد و بگوید بیا نقش یک پدر بزرگ دلسوخته را بازی کن ؛ همه اش سینی دستم  است.

در سریال مرضیه نقش شما طولانی است؟

بله، خوشبختانه نقشم کوتاه نیست و ادامه دارد و در پایان مشخص می شود که«  اسد » چکاره است.

 بازی در این سریال چطور بود؟

سریال مرضیه دومین همکاری  من با خانم فلورا سام بود. به اعتقادم هم خانم سام و همسرشان آقای اوجی- که معمولا تهیه کننده سریالهای خانم سام هستند- 2  تا فرشته اند چه از لحاظ اخلاقی چه از لحاظ حساب وکتاب  وآرامشی که پشت صحنه حاکم است. من با خیلی از بزرگان سینما و تلویزیون کار کردم اما  سکوت و آرامش پشت صحنه این زوج را کمتر دیده ام. همچنین برنامه ریز خوبشان « مسعود عبدی » که خیلی خوب برنامه ریزی می کردند. اینطور نبود که من ریش داشته باشم، من 2 ساعت زیر گریم بودم باورکنید تا دو روز چسب روی صورتم  بود اما خستگی ام موقعی در می شد که احساس رضایت می کردم. بازیگر خودش می فهمد که کارش خوب است یا بد. نقش اسد چون متفاوت بود بازی کردنش را دوست داشتم. شاید برای این انتخاب شدم که به زعم تماشاچی منفی است اما نقش کاملا متفاوت است.

شما در سریالهای طنز خوبی چون شبهای برره  بازی کردید، بازی طنز سخت تر است یا جدی؟

برای بازیگر بازی در سریال طنز خیلی مشکل تر  است. برای اینکه آنجا آیتم به آیتم کاراکتر تغییر می کند مثلا در سریال مرضیه شخصیت ثابت است اما در سریال طنز  در یک شب آیتم ها و شخصیت های مختلف را باید کار کنی. کار طنز مشکل تر است هرچند برای بازیگر فرق نمی کند و هردو جذابیت و سختی خاص خودش را دارد. برای من فرقی ندارد من عاشق کارم هستم. من بعد از 40 سال کار هنوز اجازه نشین هستم گاهی می گویم اگر من رفتگر بودم الان بازنشست شده بودم و خانه ام را داشتم ولی این کار را برای عشق انجام می دهم اما من نقش ها را عاشقانه بازی می کنم.

سخن آخر

من دیگر به سنی رسیدم که پیشکسوت هستم گاهی خیلی به رفتار جوانهایی که وارد سینما می شوند ریز می شوم متاسفانه بعضی از آنها قابل تحمل نیستند و این خیلی بد است. احترام و قدر دانی از بزرگترها و پیشکسوتها و اساتید باید از خانه شروع شود.